WILHELMUS

 

Wilhelmus van Nassouwe

Ben ick van Duytschen bloet,

Den Vaderlant getrouwe

Blyf ick tot in den doot:

Een Prince van Oraengien

Ben ick vrij onverveert,

Den Coninck van Hispaengien

Heb ick altijt gheeert.

 

In Godes vrees te leven

Heb ick altyt betracht,

Daerom ben ick verdreven

Om Landt om Luyd ghebracht:

Maer God sal mij regeren

Als een goet Instrument,

Dat ick zal wederkeeren

In mijnen Regiment.

 

Lydt u myn Ondersaten

Die oprecht zyn van aert,

Godt sal u niet verlaten

Al zijt ghy nu beswaert:

Die vroom begheert te leven

Bidt Godt nacht ende dach,

Dat hy my cracht wil gheven

Dat ick u helpen mach.

 

Lyf en goet al te samen

Heb ick u niet verschoont,

Mijn broeders hooch van Namen

Hebbent u oock vertoont:

Graef Adolff is ghebleven

In Vriesland in den slaech,

Syn Siel int ewich Leven

Verwacht den Jongsten dach.

 

Edel en Hooch gheboren

Van Keyserlicken Stam:

Een Vorst des Rijcks vercoren

Als een vroom Christen man,

Voor Godes Woort ghepreesen

Heb ick vrij onversaecht,

Als een Helt sonder vreesen

Mijn edel bloet ghewaecht.

 

Mijn Schilt ende betrouwen

Sijt ghy, o Godt mijn Heer,

Op u soo wil ick bouwen

Verlaet mij nimmermeer:

Dat ick doch vroom mach blijven

U dienaer taller stondt,

Die Tyranny verdrijven,

Die my mijn hert doorwondt.

 

Van al die my beswaren,

End mijn Vervolghers zijn,

Mijn Godt wilt doch bewaren

Den trouwen dienaer dijn:

Dat sy my niet verrasschen

In haren boosen moet,

Haer handen niet en wasschen

In mijn onschuldich bloet.

 

Als David moeste vluchten

Voor Saul den Tyran:

Soo heb ick moeten suchten

Met menich Edelman:

Maer Godt heeft hem verheven

Verlost uit alder noot,

Een Coninckrijk ghegheven

In Israel seer groot.

 

Na tsuer sal ick ontfanghen

Van Godt mijn Heer dat soet,

Daer na so doet verlanghen

Mijn Vorstelick ghemoet:

Dat is dat ick mach sterven

Met eeren in dat Velt,

Een eewich Rijck verwerven

Als een ghetrouwe Helt.

 

Niet doet my meer erbarmen

In mijnen wederspoet,

Dan dat men siet verarmen

Des Conincks Landen goet,

Dat u de Spaengiaerts crencken

O Edel Neerlandt soet,

Als ick daer aen ghedencke

Mijn Edel hert dat bloet.

 

Als een Prins op gheseten

Met mijner Heyres cracht,

Van den Tyran vermeten

Heb ick den Slach verwacht,

Die by Maestricht begraven

Bevreesde mijn ghewelt,

Mijn ruyters sach men draven.

Seer moedich door dat Velt.

 

Soo het den wille des Heeren

Op die tyt had gheweest,

Had ick gheern willen keeren

Van u dit swaer tempeest:

Maer de Heer van hier boven

Die alle dinck regeert.

Diemen altijd moet loven

En heeftet niet begheert.

 

Seer Prinslick was ghedreven

Mijn Princelick ghemoet,

Stantvastich is ghebleven

Mijn hert in teghenspoet,

Den Heer heb ick ghebeden

Van mijnes herten gront,

Dat hy mijn saeck wil reden,

Mijn onschult doen bekant.

 

Oorlof mijn arme Schapen

Die zijt in grooten noot,

U Herder sal niet slapen

Al zijt ghy nu verstroyt:

Tot Godt wilt u begheven,

Syn heylsaem Woort neemt aen,

Als vrome Christen leven,

Tsal hier haest zijn ghedaen.

 

Voor Godt wil ick belijden

End zijner grooter Macht,

Dat ick tot gheenen tijden

Den Coninck heb veracht:

Dan dat ick Godt den Heere

Der hoochster Maiesteyt,

Heb moeten obedieren,

Inder gherechticheyt.